hulphond,  PTSS

Een hulphond, DE oplossing?

Zelf heb ik sinds 4 jaar PTSS-Hulphond Dirk. Met hem samen is mijn leven enorm veranderd en is het leven nu een met kwaliteit geworden. Deze honden worden voor niet-geüniformeerden nog steeds niet vergoed. En een hulphond is duur, het is een intensieve opleiding daardoor is dit voor veel te weinig mensen beschikbaar. Maar is een hulphond DE oplossing?

Een Hulphond is geen oplossing, maar een hulpmiddel. Dat klinkt wat kil wat het is verre van een ding, het is een levend wezen. De hond helpt je in het dagelijks leven met dingen te gaan doen die je niet alleen durft, helpt je om je eigen spanningen en gedrag te herkennen en nog veel meer. Maar het is nog steeds zo dat je zelf ook stappen moet zetten. Ik durfde niet echt naar buiten te gaan. Met Dirk samen durf ik dat wel maar ik moet wel zelf de voeten over de drempel zetten. Hij geeft me meer zelfvertrouwen en een veiliger gevoel.

Een hulphond krijgen en hebben is een intensief proces. Er gaan heel wat uren training inzitten. Zolang je de hond hebt blijf je trainen, nieuwe dingen en al gekend gedrag herhalen. Je moet een band opbouwen met je hond en ook daarin gaat veel tijd en energie inzitten. Maar wat je ervoor terugkrijgt is met geen pen te beschrijven. De band met je hulphond is vele malen intensiever dan met een huishond.

En natuurlijk heb je een grote verantwoordelijkheid. De verzorging kost ook tijd, energie en geld. Eten en drinken, meerdere malen per dag uitlaten, eventueel naar een trimmer, de dierenarts. Die discipline moet je ook op kunnen brengen. Ook al heb ik een klote nacht gehad toch moet Dirk uit in de ochtend. Ik vind dat juist fijn want dat haalt je uit je cocon. Niet iedereen is geschrikt voor een Hulphond, soms omdat de verantwoordelijkheid te groot en soms omdat een hond gewoon niet bij je past.

Dirk geneest mijn PTSS en dissociatieve stoornis niet. Wel maakt dat ik er met hem beter mee om kan gaan. Dat hij me waarschuwt als ik dreig te verzuipen in het verleden. Dat hij zorgt dat ik weer een sociaal leven heb. Dat gaat niet vanzelf, dat is hard werken zowel voor mij als voor de hond. Je moet ook open staan voor je hond, hem leren lezen zodat je de signalen herkent die de hond je geeft.

Ik ben enorm blij met Dirk hij is inmiddels mijn maatje door dik en dun. En ik hoop dat er een vergoeding gaat komen zodat meer mensen een hulphond mogen krijgen!

One Comment

  • tibbekind

    Ik sluit me hier geheel bij aan merk soms toch dat mensen denken als er eenmaal een hulphond in je leven is dat alles goed is en klaar ,maar wat jij ook al schrijft we blijven altijd doorleren en komen ook steeds in andere soms ook onbekende situaties terecht en dat vraagt toch weer dat je samen blijft onderzoeken en daarvan leert .Een hulphond maakt het leven zoveel mooier en doordat je samen zo’n unieke band hebt is dit onvoorwaardelijk .Net als jij hoop ik dan ook dat er ooit een wet zal komen dat dit voor meer mensen mogelijk wordt die het ook zo hard nodig hebben

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.